Arbeidsmigratie komt in een nieuwe fase. De arbeidsreserve in de traditionele Europese wervingslanden raakt uitgeput. Ook daar slaat de vergrijzing keihard toe. Steeds nadrukkelijker komt arbeidsmigratie van buiten de Europese Unie in beeld. Maar dan gelden er wel andere regels. Vanwege de wet- en regelgeving moet het een gereguleerd proces zijn, waarbij nauwkeurig naar de functiespecificaties wordt gekeken en ook de terugkeer naar het land van herkomst nadrukkelijk in beeld is. Kortom, de sleutelwoorden zijn: gereguleerd, functioneel en circulair.

De beroepsbevolking in Europa daalt zienderogen. Dat geldt niet alleen voor landen als Spanje, Italië en Portugal, maar ook voor Duitsland en Frankrijk. Nederland zit in de Europese middenmoot, maar de daling is het grootst in landen als Roemenië en Polen. Dat laatste land is zelfs Europees koploper. Het Europees gemiddelde van de grijze druk (het aantal 65-plussers per werkenden) is momenteel 35%. De komende jaren stijgt dat percentage in Nederland tot 50 procent, maar in Polen tot 70%. Polen droogt dus op als wervingsland. Geen wonder dat voor specifieke functies nu al landen naar landen buiten Europa wordt gekeken. Maar dan zullen we het wel anders en beter moeten regelen.

Arbeidsmigratie is meer dan alleen een winstpunt voor de ontvangende samenleving. Het wordt tijd om die eenzijdige benadering los te laten en te kijken naar het grote geheel. Arbeidsmigratie is ook goed voor de internationale medewerker zelf. Maar ook voor het land van herkomst. Het is dus een win-win-win situatie. Uit cijfers blijkt dat arbeidsmigratie een substantiële bijdrage levert aan de economie van het herkomstland. In de eerst plaats doordat de internationale medewerker geld overmaakt naar zijn familie, maar helemaal als hij terugkeert met zijn opgedane kennis en vaardigheden. Dan is er geen sprake van een brain drain, maar van een brain gain.